Σεκρετέρ-Γραφείο

Σεκρετέρ ρολ-τοπ χειροποίητο σε Αγγλικό στυλ, από μασίφ ξύλο τριανταφυλλιάς (Rosewood).

Στην πρόσοψη του επίπλου υπάρχει ενχάρακτο μαρκετερί (brass inlay).

Έχει έξι συρτάρια και στον εσωτερικό χώρο περιέχει ένα συρταράκι μικρό και επτά θέσεις για τοποθέτηση διαφόρων αντικειμένων.

Μήκος: 0,96 cm, Βάθος: 0,35 cm, Ύψος: 1,13 cm

______________________________________________________________________________________________________________________________________________

Η ιστορία των σεκρετέρ…

Το “γραφείο γραμματέας” είναι ο γενικός όρος για ένα ορθογώνιο έπιπλο, συνήθως ψηλότερο από το πλάτος, που διαθέτει ενσωματωμένα συρτάρια, ντουλάπια και ένα αρθρωτό πλαίσιο που μπορεί να χαμηλώσει από την κορυφή για να δημιουργήσει μια οριζόντια επιφάνεια γραφής. Λαμβάνοντας το όνομά του από τη γαλλική λέξη “secrétaire”, η οποία, στο πλαίσιο των επίπλων, σημαίνει “γραφείο” στα αγγλικά. Το πρώτο γραφείο γραμματέων, το οποίο ονομαζόταν “secrétaire a abattant”, ή “drop-leaf desk”, θεωρείται ότι έχει παραχθεί από τον Jean-François Oeben στα μέσα του 18ου αιώνα. Γνωστός για τα μαρκετερί και τα μηχανικά του γραφεία, ο Oeben ήταν ο βασιλικός κατασκευαστής γραφείων στο δικαστήριο του Louis XV της Γαλλίας.

Από τα τέλη του 18ου αιώνα έως και το 19ο, πολλά από τα καλύτερα Αγγλικά και Γαλλικά σεκρετέρ αντίκες κατασκευάστηκαν από εξωτικά υλικά όπως tulipwood, satinwood, kingwood και rosewood. Μερικά κομμάτια ήταν λακαρισμένα μαύρα για να μοιάζουν με ένα κομμάτι κινεζικών επίπλων, ενώ άλλα εμφάνιζαν περίτεχνα ένθετα και μαρκετερί. Στο Λονδίνο, ο πιο διάσημος Άγγλος κατασκευαστής σεκρετέρ και άλλων επίπλων ήταν ο Thomas Chippendale και ο γιος του με το ίδιο όνομα, ακολούθησε τα βήματα του πατέρα του. Και οι δύο έφτιαξαν ουσιαστικά, λεπτομερή κομμάτια για μεγάλες αίθουσες και κατοικίες σε ολόκληρη τη Μεγάλη Βρετανία.

Ωστόσο, ορισμένα σεκρετέρ αυτής της περιόδου ήταν πολύ πιο απλά. Όπως έπιπλα εκστρατείας κατασκευάστηκαν για να συναρμολογούνται και να χωρίζονται γρήγορα, έτσι ώστε οι στρατιωτικοί αξιωματικοί να μπορούν να μετακινούνται στη μάχη συνοδευόμενοι από σχεδόν όλες τις ανέσεις του σπιτιού. Αυτά τα έπιπλα ήταν κατασκευασμένα από πιο απλά υλικά, από ξύλο καμφοράς έως πεύκο. Τα έπιπλα αυτά έπρεπε να προσφέρουν στους στρατιωτικούς υπαλλήλους όσο το δυνατόν περισσότερο χώρο αποθήκευσης, αλλά ο πραγματικός χώρος γραφείου στους γραμματείς της εκστρατείας ήταν συχνά μικρότερος από ότι στα σεκρετέρ που είχαν κατασκευαστεί για κατοικίες.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, μερικά από τα πιο ακριβά σεκρετέρ του τέλους του 19ου αιώνα έγιναν από έναν κατασκευαστή της Ιντιάνα με το όνομα William Wooton. Αν και τα σεκρετέρ του Wooton έμοιαζαν με κυλινδρικά γραφεία, ήταν πολύ πιο περίπλοκα από αυτά. Τα γραφεία Wooton άνοιγαν στο μπροστινό μέρος σαν ένα τεράστιο βιβλίο και κάθε πλευρά ήταν επενδεδυμένη με μυστικά συρτάρια, ράφια και υποδοχές στο εσωτερικό τους.

Καθώς το στυλ άλλαξε από Βικτωριανό σε Art Nouveau και Art Deco, τα σεκρετέρ άλλαξαν επίσης, αν και τα βασικά στοιχεία ενός ανοίγματος εμπρός για να δημιουργήσει μια επιφάνεια γραφής παρέμειναν τα ίδια. Στις αρχές του 20ού αιώνα, οι καπλαμάδες καρυδιάς, κερασιάς, σφενδάμνου και μαονιού ήταν κοινές στα σεκρετέρ, όπως και τα γεωμετρικά σχέδια.